Dank voor Zijn genade… (Johan Jansen)
Zeventien jaar was ik verslaafd aan van alles en nog wat Vooral bleef ik steken in het verleden. Mijn hele leven werd er uiteindelijk door beheerst. Thuis was het in ons gezin helemaal niet vreemd om te liegen, te bedriegen en te stelen. Ook handelen en spreken ten aanzien van seks was thuis al evenmin een taboe. Soms waren het de ouders van mijn vriendjes, die partnerruil deden met mijn ouders. Dit was voor mijn broer weer de aanleiding voldoende om ook daarmee te gaan experimenteren… met mij. Al met al geen goede uitvalsbasis voor een succesvolle carrière dus. Het was voor de buitenwereld echter niet bekend wat er in ons gezin allemaal speelde. Dit maakte het dan ook extra moeilijk om over deze problemen met anderen te praten.
Dit resulteerde er in dat ik als jonge jongen erg terugtrok, terwijl ik op andere terreinen er echt uitsprong. Er was ook veel geweld thuis bij ons. Mijn ouders erkenden dit probleem niet toen ik er met hen over wilde spreken. Toen ik vijftien jaar oud was, gingen mijn ouders uit elkaar en ontstond er en kloof binnen onze familie. Ik stond er echt alleen voor met alle gevolgen (beschadigingen) van dien. Het leven had mij geleerd dat alleen de sterksten zullen overwinnen waardoor ik al snel in de verkeerde wereld terecht kwam. Ik dealde in drugs en had zelf een wietplantage. Hiermee had ik tenminste toch nog iets bereikt in mijn leven.
Toch kwam ook daaraan een einde, anders gezegd: ‘een bergtop’ wordt doorgaans gevolgd door een (diep) ‘dal’. Al snel werd ik een dealer van mijzelf en verloor alles… Weer voelde ik mij eenzaam en van iedereen verlaten totdat iemand bij mij kwam met de vraag: ‘Wat wil je nu eigenlijk met je leven?’ Ik antwoordde hem dat ik naar het vreemdelingenlegioen wilde. ‘Daar sterf je nog met waarde in plaats van hier, waar niemand van je houdt’, voegde ik er veelzeggend aan toe. Hij vroeg mij daarmee te wachten totdat hij zou terugkomen. Kort daarna kwam hij inderdaad terug… met een klein Bijbeltje met de tekst er in geschreven over die Herder, Die Zijn negenennegentig schapen achterliet om dat ene achtergebleven schaap te zoeken.
Die woorden brachten mij tot inkeer en zouden mijn leven totaal veranderen. Ik wilde van mijn verslaving af en bezocht meerdere keren een afkickkliniek. Toch bleef het maar verkeerd gaan met me. Mijn vrouw, Carin, dwong mij min of meer mijzelf te laten opnemen bij ‘de Hoop’ in Dordrecht. Ik leerde al heel snel dat het mijzelf ook nooit zou gaan lukken, maar dat ik God daarbij nodig heb. Er ontbrak bij mijzelf nog heel veel en er moest nog heel veel veranderen om los te komen van al die wrok. Het is mij uiteindelijk toch gelukt, wat op zich een hele verademing bleek. Alles bij elkaar was dat een zwaar traject.
Het bijwonen van Stay Clean-bijeenkomsten bleek binnen ‘de Hoop’-ggz een verplicht onderdeel van de behandeling te zijn. Wekelijks weer leerde je te delen hoe het die week met je ging en hoe ‘je er in op dat moment stond’. Ook de momenten van kracht en hoop werden gedeeld. Ik heb daar geleerd dat zelfs mannen heel goed kunnen delen. Ook leerde ik dat ‘delen’ tegelijk ook ‘helen’ voor zowel mij, maar ook voor anderen betekent. Twee jaar ben ik nu uit behandeling bij ‘de Hoop’.
Nut en noodzaak van Stay Clean heb ik mogen inzien. Graag wilde ik met mijn ervaringen iets gaan betekenen voor anderen. Dit heeft er toe geleid dat ik, samen met enkele andere mensen in Woerden ook stay Clean-groep ben begonnen. Veel mensen uit mijn eigen gemeente weten inmiddels van het bestaan van deze groep af. Wekelijks ontmoet ik mensen die in het licht van de Bijbel hun verslaving (met tegelijk zoveel bedrog) aan seks, gokken, alcohol, roken, drugs. Van al die verhalen van leed en verdriet, krijg ik nog steeds kippenvel. Ik dank God voor een verslavingsvrij leven in -en door- genade van Hem, Die mij liefheeft.
Johan Jansen